Drama Mihaila Bulgakova "Bratstvo licemera", adaptirana u tekst za scensko uprizorenje "Molijer - još jedan život", pretrpela je niz promena. Fabula drame je dekonstruisana. Izbegnut je hronološki tok dogadaja, razbijene su uzročno-posledične veze i otvoreno je pitanje motivacije likova. Time što prenebregava hronološki tok i scene reda po tematskoj bliskosti i međuzavisnosti, Dušan Jovanović mehanizam vlasti čini golim, očiglednim. Ogoljeni mehanizam otkriva svoju suštinu, a to je težnja ka teatru.
Svi ovi zahvati na tkivu drame ne znače izneveravanje piščevih ideja. Naprotiv! Oni su duboko na tragu Bulgakovljeve osnovne težnje da prikaže pokušaj umetnika da napravi kompromis sa vladarom i sačuva umetnički integritet i stvaralačku slobodu i razloge zbog kojih kompromis sa tiranijom nije moguć. Dušan Jovanović je u adaptaciju Bulgakovljeve drame uključio elemente "Don Žuana", "Tartifa" i "Umišljenog bolesnika".

KRITIKE
Konačno velika predstava!

... U njoj sve zaslužuje taj epitet velikog: od slojevitog, uvek aktuelnog pozorišnog dela, preko takodje slojevite a minucione režije, do naravno, niza sjajnih glumačkih kreacija, uz bogatu saradnju scenografa, kostimografa i kompozitora ... I ovom režijom Dušan Jovanović potvrdjuje da ne bez razloga slovi za jednog od najvećih jugoslovenskih reditelja u poslednje tri decenije... On u Molijeru ponajpre dramatruški rekonstruira Bulgakovljev komad, izvlačeći u prvi plan licˇnu tragiku velikog umetnika, naoko diskretnije ali zapravo daleko upečatljivije postižući da u gledalištu moćno odjekne i tema o odnosima izmedju vlasti i umetnika, pojedinca i države... Povratak Mikija Manojlovića na pozorišnu scenu zaista je bio trijumfalan. sam po sebi glumac bogate imaginacije, maštovite inspiracije i originalnog duha Manojlović dosledno sledi rediteljsku ruku u kojoj je svaki gest mimika, glasovna infonacija precizno izmerena i dozirana ...

Milutin Mišić, BORBA

Bratstvo Licemera

Miki Manojlović, veliki glumac srpskog glumišta, vratio se ulogom Molijera u Beograd. Zaista, sreća za sve pozorišne sladokusce. Njegov Molijer je ljudsko biće, slabo i jako, zavisi od podrške koja mu se pruža. Duhovit, precizan, a ipak, nekako umetnički razbarušen, glumački talenat Mikija Manojlovića sasvim je poseban kao glumački izraz na ovim prostorima. U igri sa Bogdanom Diklićem, glumcem koji mu je neobično blizak po glumačkim sredstvima i senzibilitetu, Manojlović je, kao i u ansamblu JDP, imao družinu u kojoj nije bilo slabog mesta. Režija Dušana Jovanovića je menjao stalno ugao gledanja na Molijerv život i smrt. Cˇas smo bili u publici, čas iza scene...

Dragana Bošković, Ekspres

Mama je bila sa dvojicom

... Dušan Jovanović se opredelio za postupak radikalne teatralizacije nekoliko motiva, čime je efektno izbegnut pad u asocijativnost, omiljenu disciplinu srpskih reditelja ili, u gorem slučaju, u traktat"o našoj sumornoj stvarnosti", što je već decenijama, preovladjujuće stanje domaćeg pozorišta. Imamo li pri tom u vidu način percepcije navedenih tema, kao i društveni okvir u kome je trebalo ispričati ovu priču, više je nego jasno da je Jovanović, nesveno postavio smer kojim napokon mora krenuti naš teatar. Ovo "nesvesno" stoga što je reč o podrazumevajućoj, savremenoj vrsti pozorišta koja sa beogradskih scena nestaje čim se Bitef završi ...

željko Jovanović, Blic

Umetnici i vlastodršci

... Dogadjaj meseca, a izgleda i sezone, mada smo na njenom početku, svakako je "Molijer, još jedan život" Bulgakova, Molijera i Dušana Jovanovića, gosta iz Ljubljane koji je režirao ovaj sjajni komad ...

Goran Cvetković, Reporter


Izvor: http://www.jdp.rs